Nike Irodalmi Díj

A díj 2005. évi átadási ünnepsége. Bal oldalon Aleksander Kwaśniewski, a Lengyel Köztársaság akkori elnöke. A díjazott: Andrzej Stasiuk

A Nike Irodalmi Díj (lengyel nyelven: Nagroda Literacka Nike) lengyelországi irodalmi díj, melyet évente, az előző évben lengyel szerzőtől megjelent legjobbnak tartott könyvért ítélnek oda. A díjat a Gazeta Wyborcza című napilap alapította 1997-ben. Általánosan a lengyel irodalom legrangosabb irodalmi díjának tartják.

Díjazottak[szerkesztés]

A zsüri díja[szerkesztés]

2022 – Jerzy Jarniewicz, Mondo Cane^[1]
2021 – Zbigniew Rokita, Kajś. Opowieść o Górnym Śląsku
2020 – Radek Rak, Baśń o wężowym sercu albo wtóre słowo o Jakóbie Szeli
2019 – Mariusz Szczygieł, Nie ma
2018 – Marcin Wicha, Rzeczy, których nie wyrzuciłem
2017 – Cezary Łazarewicz, Żeby nie było śladów. Sprawa Grzegorza Przemyka
2016 – Bronka Nowicka, Nakarmić kamień
2015 – Olga Tokarczuk, Księgi Jakubowe
2014 – Karol Modzelewski, Zajeździmy kobyłę historii. Wyznania poobijanego jeźdźca
2013 – Joanna Bator, Ciemno, prawie noc
2012 – Marek Bieńczyk, Książka twarzy
2011 – Marian Pilot, Pióropusz
2010 – Tadeusz Słobodzianek, Nasza Klasa
2009 – Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki, Piosenka o zaleznosciach i uzaleznieniach
2008 – Olga Tokarczuk, Bieguni
2007 – Wiesław Myśliwski, Traktat o łuskaniu fasoli
2006 – Dorota Masłowska, Paw królowej
2005 – Andrzej Stasiuk, Jadąc do Babadag
2004 – Wojciech Kuczok, Gnój
2003 – Jarosław Marek Rymkiewicz, Zachód słonca w Milanówku
2002 – Joanna Olczak-Roniker, W ogrodzie pamięci
2001 – Jerzy Pilch, Pod Mocnym Aniołem
2000 – Tadeusz Różewicz, Matka odchodzi
1999 – Stanisław Barańczak, Chirurgiczna precyzja
1998 – Czesław Miłosz, Piesek przydrożny
1997 – Wiesław Myśliwski, Widnokrąg

Közönségdíj[szerkesztés]

2022 – Joanna Ostrowska, Oni. Homoseksualiści w czasie II wojny światowej^[2]
2021 – Zbigniew Rokita, Kajś. Opowieść o Górnym Śląsku
2020 – Joanna Gierak-Onoszko, 27 śmierci Toby’ego Obeda
2019 – Mariusz Szczygieł, Nie ma
2018 – Marcin Wicha, Rzeczy, których nie wyrzuciłem
2017 – Stanisław Łubieński, Dwanaście srok za ogon
2016 – Magdalena Grzebałkowska, 1945. Wojna i pokój
2015 – Olga Tokarczuk, Ksiegi Jakubowe
2014 – Ignacy Karpowicz, Ości
2013 – Szczepan Twardoch, Morfina
2012 – Andrzej Franaszek, Miłosz : biografia
2011 – Sławomir Mrożek, Dziennik 1962–1969
2010 – Magdalena Grochowska, Jerzy Giedroyc. Do Polski ze snu
2009 – Krzysztof Varga, Gulasz z turula
2008 – Olga Tokarczuk, "Bieguni
2007 – Mariusz Szczygieł, Gottland
2006 – Wisława Szymborska, Dwukropek
2005 – Ryszard Kapuściński, Podróże z Herodotem
2004 – Wojciech Kuczok, Gnój
2003 – Dorota Masłowska, Wojna polsko-ruska pod flagą biało-czerwoną
2002 – Olga Tokarczuk, Gra na wielu bębenkach
2001 – Jerzy Pilch, Pod Mocnym Aniołem / Jan T. Gross, Sąsiedzi
2000 – Tadeusz Różewicz, Matka odchodzi
1999 – Olga Tokarczuk, Dom dzienny, dom nocny
1998 – Zygmunt Kubiak, Mitologia Greków i Rzymian"
1997 – Olga Tokarczuk, Prawiek i inne czasy

Fordítás[szerkesztés]

Ez a szócikk részben vagy egészben a Premio literario Nike című spanyol Wikipédia-szócikk ezen változatának fordításán alapul. Az eredeti cikk szerkesztőit annak laptörténete sorolja fel. Ez a jelzés csupán a megfogalmazás eredetét és a szerzői jogokat jelzi, nem szolgál a cikkben szereplő információk forrásmegjelöléseként.